Blog

Doe niet zo gevoelig. In tranen uitbarsten: wat onprofessioneel. Kweek eens wat olifantenhuid. Stel je niet zo aan. Gevoeligheid ligt nogal gevoelig, als maatschappij waarderen we het niet bepaald en we rekenen mensen er gemakkelijk op af. Dat vind ik onterecht en bovendien zonde.

Zintuigen
Laten we bij het woord gevoeligheid beginnen. Gevoelig vertaal ik naar het in ruime mate gebruik maken van je gevoel. In het Engels zegt men sensitive en daarmee is een fijne link gelegd tussen het gevoel en the senses, de zintuigen. Het in ruime mate gebruik maken van je zintuigelijke waarnemingen via zien, horen, ruiken, proeven en voelen. Voor mij valt hier ook het zogenaamde zesde zintuig onder, je intuïtie, je gevoel. De extra antenne waardoor je aanvoelt hoe de sfeer is wanneer je een kamer binnenloopt. Of het onderbuikgevoel, het richtingsgevoel en het gevoel dat iets niet pluis is. Dus iemand die gevoelig is maakt -naar mijn idee- in ruime mate gebruik van zijn zintuigen. Zo klinkt het eigenlijk best slim, vind je niet?

Professioneel
In de loop van mijn leven heb ik gemerkt dat het hebben van een professionele houding veelal betekent dat je je emoties niet te veel prijsgeeft. Meeleven met een ander is nog oké, maar wil je geloofwaardig gevonden worden kun je je beter niet te veel laten meeslepen door je emoties. Hier begint het voor mij te wringen. Ik wil geen pleidooi houden voor het te pas en te onpas publiekelijk in tranen uitbarsten. Maar ontwikkelde gevoeligheid is zoveel meer. Het betekent voor mij dat je weet hoe je je zintuigelijke gereedschap dat je bij je geboorte hebt gekregen goed weet te gebruiken. Dat je je gevoel weet in te zetten en dat je weet dat je gevoel jouw lichaam signalen geeft in de vorm van emoties. Eerder schreef ik hier al over in de vorm van je lichamelijke alarmsysteem. Door een goede beheersing van deze emoties kun je zeer effectief keuzes maken en verstandige beslissingen nemen. Voor mij klinkt dat erg professioneel. Trainingen in het jezelf en je emoties beter leren (h)erkennen vind ik dan ook een bijzonder goede en professionele investering.

Jong geleerd is oud gedaan
Natuurlijk kun je met deze ontwikkeling van je gevoeligheid beginnen als volwassene, maar waarom trainen we onze kinderen niet van jongs af aan? Niet alleen zogenaamde gevoelige kinderen, maar alle kinderen. Want stoer of zachtaardig, iedere ouder weet dat het eigen kind gevoelig is. Ieder op zijn eigen manier. Kinderen moeten zich op school de hele dag staande houden in de kakofonie van geluiden en indrukken en hier goed mee (leren) omgaan. Gelukkig is voor het effect hiervan de laatste decennia al veel meer aandacht gekomen, maar het mag nog meer. Zeker bij hoogbegaafde kinderen die hypergevoelig zijn, is het belangrijk ze te begeleiden bij de ontwikkeling van de eigen gevoeligheid. Het kind moet erop leren vertrouwen. Het gevoel vormt daardoor een belangrijk en nuttig instrument, maar geeft het kind ook een gevoel van veiligheid. Deze veiligheid vormt vervolgens een belangrijke voorwaarde voor een gezonde cognitieve en sociaal-emotionele ontwikkeling van het kind.

Leve de gevoeligheid
Gevoeligheid mag wat mij betreft dan ook snel uit het zwakke hoekje. Laten we het collectief omarmen, onze kinderen en onszelf erin trainen het goed te kunnen duiden en inzetten. Gevoeligheid is een gave, leve de gevoeligheid!
Mocht je met mij naar jouw gevoeligheden en groei ervan willen kijken, neem dan gerust contact met me op!